Rob Metz: In Memoriam Harry Witte

donderdag 17 november 2022

Voorafgaand aan de raadsbijeenkomst van afgelopen donderdag, 17 november 2022, sprak
burgemeester Rob Metz het volgende In Memoriam uit:

Ik heet graag alle aanwezigen van harte welkom. In het bijzonder de familie van Harry Witte. Ik spreek u toe voorafgaand aan een bijeenkomst voor de gemeenteraad waar helaas niet alle leden van de raad aanwezig kunnen zijn. lk spreek u toe omdat we als raad, als college en als organisatie stil willen staan bij het overlijden van Harry Witte dat velen van ons heeft overvallen. lk spreek u toe mede namens diegenen die vanavond niet aanwezig kunnen zijn — om de herinneringen aan Harry te koesteren.

Harry belde mij vorige week dat hij het liefst alles zonder al te veel poespas wilde laten plaatsvinden. Een toespraak van mij op zijn crematie wilde hij niet. We spraken af dat ik bij de eerste gelegenheid in deze zaal zijn In Memoriam zou uitspreken. Dat doe ik graag nu. En ik ben dankbaar dat dit kan in het bijzijn van een delegatie van zijn familie.

De bodes zijn begonnen aan het uitdelen van een glas prosecco, naar keuze met of zonder alcohol. Ik wil graag na afloop samen met u een toast op Harry uitbrengen. Maar eerst wil ik het met u hebben over Passie. En dan specifiek de passie van Harry Witte. Oud-wethouder, oud-raadslid en voormalig fractievoorzitter van Gemeentebelangen Groen Soest en medeoprichter van de partij, voorzitter dan die partij.

Harry is ons afgelopen zondag ontvallen op 71-jarige leeftijd. Maar liefst 18 jaren was Harry lid van de gemeenteraad en 10 jaar nam Harry als wethouder deel aan het college van B en W (2000-2006 en van 2010-2014).

Hij kampte al langer met gezondheidsproblemen. Dat wist ik. En wellicht velen van u ook. Maar toen hij mij vorige week belde om - op luchtige toon - te vertellen dat dat zijn laatste telefoontje was, was ik flink van mijn à propos. Natuurlijk raakte de boodschap mij: dat er op zeer korte termijn een eind aan zijn ziekbed en aan zijn leven zou komen. Maar ook de luchtigheid van zijn toon en het feit dat hij dit einde al omarmd leek te hebben, overvielen mij. Dat zet je aan het denken. Over de man die Harry was. En het woord dat bij mij daarbij het meest doorklinkt is PASSIE.

Harry had een bewonderenswaardige passie voor het leven. En een passie voor Soest. Ik zie hem nog zitten in de raadzaal of aan de collegetafel met zijn vlammende betogen. Of na afloop van een raadsvergadering luidkeels lachend met een biertje in zijn hand. Harry stond voor zijn idealen. Idealen gericht op al het moois in deze gemeente én op haar inwoners — zeker degenen die het wat minder breed hebben.

Of je het nu eens was met die idealen of niet, de enorme betrokkenheid, bevlogenheid en passie waarmee Harry in de politiek, in de bestuurlijke arena en in het leven stond, is iets dat ik alleen maar kan prijzen. Zelfs al bracht die passie hem soms bestuurlijk ook wel eens in de problemen.

Harry's passie en daarmee verbonden strijdlust leverde hem bij zijn afscheid uit de politiek de titel 'eeuwige rebel'; op in een interview in de Gooi en Eemlander. Begrijpelijk op veel vlakken. Harry hield niet van poespas. Harry wilde wel tegen de gevestigde orde ingaan. Van daaruit was hij ook in de lokale politiek terecht gekomen. Vanuit een actiegroep die - uiteindelijk tevergeefs - vocht voor het behoud van het Soester Natuurbad. Dat mondde erin uit dat hij één van de oprichters werd van
Gemeentebelangen Groen Soest.

Samen met twee anderen vormde hij het driemanschap dat ruim 30 jaar geleden hun gezamenlijke passie voor onze groene gemeente omzette in daden door een politieke partij op te richten. Een partij die bij hun eerste deelname aan de verkiezingen gelijk 4 zetels wist te behalen en sindsdien een vaste waarde vormt in onze gemeenteraad. Een partij die nog steeds vasthoudt aan die passie en sinds 2019 iedere 2 jaar de 'Harry Witteprijs' uitgereikt. Een prijs voor een werk- of actiegroep die succesvol en met veel inzet actievoert in onze gemeente.

Niet alleen in de raad heeft Harry's passie voor onze gemeente zijn sporen achter gelaten. De nalatenschap van Harry is ook in de samenleving soms direct, soms indirect zichtbaar. Denk maar eens aan het feit dat we géén rondweg door de polder hebben. En we nog steeds kunnen genieten van de weidsheid en openheid op onze Engen. Zo'n breed maatschappelijk resultaat van je inspanningen is het voorrecht van een bestuurder.

Maar ik heb nooit het gevoel gehad dat het Harry daar om te doen was. Dan zou hij het voor zichzelf doen. En Harry zette zich als bestuurder juist in voor de inwoners, de natuur en het landschap van Soest. Natuurlijk vierde hij graag successen. Maar dat was niet bedoeld ter meerdere eer en glorie van de bestuurder of de persoon Harry. Harry hield gewoon van mensen. Én van een feestje. En ook dat deed hij vaak vol overgave, zo u wilt met evenveel passie.

Ik voel mij vereerd dat ik — ware het kort - nauw met Harry heb mogen samenwerken in het college. Een college met Harry en 'Harry's angels';. Want zo noemden zijn 3 vrouwelijke collega-wethouders zich soms gekscherend. Daar wordt met veel warmte aan teruggedacht.

Mensen die hem beter kennen dan ik, roemen zijn markante persoonlijkheid. Gesprekken waren nooit zonder humor, zelfspot, overtuiging, ontwapenende eerlijkheid en relativering. Dat maakt Harry tot een prettige gesprekspartner, je zocht hem graag op. We kennen Harry ook als levensgenieter. Schaatsen, vogelen in de polders, voetballen op zondag. En beslist niet afkerig van een goed glas op zijn tijd. Wat Harry deed, deed hij met passie.

En daarmee besef ik ook hoe groot het verlies is voor zijn vrouw Irene, zijn kinderen en kleinkinderen. Want laten we niet vergeten dat naast bestuurder en politicus Harry ook echtgenoot, vader en opa was. Vol liefde kon hij vertellen over wat er zich afspeelde aan het thuisfront. En dat thuisfront wil ik dan ook veel sterkte wensen in de komende periode. Sterkte om het verdriet te dragen en een plek te geven. En kracht om Harry's passie voor het leven in al zijn vele facetten in liefdevolle herinnering te vieren.

Met het overlijden van Harry verliezen we een markante Soester, die we veel eer en dank verschuldigd zijn. In 2020 werd de eerste Harry Witteprijs uitgereikt. Een prijs die elke twee jaar wordt uitgereikt aan een werk- of actiegroep die succesvol en met veel inzet actievoert in Soest en/of Soesterberg.

Laten we Harry en zijn passie voor het leven herinneren! Dat doe ik nu ook graag met u. Waar soms bij een overlijden een moment van stilte gepast is, wil ik nu samen met u het glas heffen. Dat past beter bij hoe Harry in het leven stond. Laten we proosten op Harry en op zijn grote passie: zijn en onze gemeente!

Laat een reactie achter