Alles over Afval - op bezoek bij RMN

maandag 18 juni 2018

Op 14 juni jl. bezocht Gemeentebelangen Groen Soest (GGS) de voorlichtingsbijeenkomst van het Reinigingsbedrijf Midden Nederland (RMN). Dit bedrijf is verantwoordelijk voor de verwerking van het huishoudelijk afval in Soest en vijf andere gemeenten. Graag delen we de achtergronden en actuele informatie die RMN ons gaf.

Jan Paauw en Tim de Wolf waren aanwezig namens GGS. De sprekers waren Rob Schram (directeur RMN) en Olaf Prinsen (directeur van NVRD, de brancheorganisatie van afvalverwerkende bedrijven).

Afvalverwerking door RMN als gespecialiseerd bedrijf gebeurt efficiënter dan wanneer elke gemeente dit voor zichzelf zou doen. Het heeft tot kostenreductie per gemeente geleid. Nieuwe gemeenten kunnen zich aansluiten, maar RMN stelt wel de voorwaarde dat ze grenzen aan het huidige gebied. Deelnemende gemeenten zijn nu, buiten Soest: Baarn, Bunnik, Nieuwegein, IJsselstein en Zeist.

Enkele cijfers

De zes gemeenten in RMN hebben tezamen 244.000 inwoners verdeeld over 110.000 huishoudens. Per jaar wordt 126 miljoen kilo afval ingezameld. Momenteel wordt 78 miljoen kilo hergebruikt. RMN werkt er hard aan om dit aandeel te vergroten.

Het streven is om dit zogenaamde restafval te reduceren van de huidige 195 kilo per persoon naar 100 kilo p.p. in 2020. Dit zal dan moeten dalen via 30 kilo in 2025 naar 0 kilo in 2050. Een hulpmiddel kan zijn om het storten van restafval zwaarder te belasten. De omvang van het illegaal storten door huishoudens dat hiervan een gevolg kan zijn, lijkt mee te vallen. Daarbij is het opruimen hiervan relatief goedkoop ten opzichte van de winst die men boekt (milieutechnisch en economisch) door de heffingsmaatregel.

RMN heeft gemerkt dat bij het streven naar een circulaire economie (100% hergebruik van afvalstoffen) een economisch rendement van de terugwinning van groot belang is. Scheiding van afval is hierbij cruciaal. Op dit moment is de technologie nog niet zodanig gevorderd dat totale nascheiding van het afval mogelijk is. Daarom vindt nu nog gescheiden inzameling plaats. In Soest kennen we vier bakken; PDM (plastic, drinkkartons, metalen), GFT (groenten, fruit, tuin), Papier en Restafval.

Maatschappelijke taak

Naast de verwerking van afval ziet RMN ook een maatschappelijke taak en streeft het naar goed werkgeverschap. Er is binnen het bedrijf veel aandacht voor scholing en het (weer) laten instromen van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Hierbij is er bijvoorbeeld ook aandacht voor het maatschappelijk nut van robotisering. Mensen zijn ook de oren en ogen op de straat en wanneer die verdwijnen kan de winst van die automatisering wel eens een verlies blijken!

Afval als grondstof sinds 1907

In 1907 is de Nederlandsche Vereeniging van Reinigingsdirecteuren (NVRD) opgericht, de brancheorganisatie van afvalverwerkende bedrijven. Vanaf dat moment is het streven geweest om grondstoffen uit afval terug te winnen. Ook toen was men zich al bewust van de waarde van afval als nieuwe grondstof. Dit is echter pas in de meer recente periode tot ontwikkeling gekomen.

Tot 1960 lag het accent vooral op het beter beheersen van de afvalstromen. Tussen 1960 en 1980 was het doel de vuilnisbelten op te heffen en het afval centraal te verwerken. Tot die tijd lagen er nabij woonkernen openbare stortplaatsen waar door gemeente en particulieren van alles werd gedumpt. Vele Soester zullen zich de belten bij de Verlengde Talmalaan en de Kolonieweg nog herinneren. Tussen 1980 en 2010 was er een nadrukkelijk streven naar hergebruik en sinds 2010 is het idee van de circulaire economie een leidraad in het beleid.

Ladder van Lansink

De ‘ladder van Lansink’ is een klassieker in de wereld van de afvalverwerking. Dit is een lijstje van verwerkingsstrategiën dat loopt van ‘slecht’ (het storten van afval) naar ‘het beste’ (voorkomen van afval). Een voorbeeld van dit laatste is de korting die op sommige stations wordt geven wanneer je zelf je koffiebeker meebrengt. Tussenschakels zijn vormen van hergebruik en energie winnen uit afval.

Problemen waar men mee te kampen heeft zijn de fluctuaties in de waarde van afval. Wanneer een grondstof minder waard wordt kan terugwinnen puur economisch beschouwd te duur worden. Uitbreiding van de statiegeldregeling zal helpen. Verder moeten verpakkingsmaterialen worden ontwikkeld en toegepast die gemakkelijk te verwerken zijn. Chips zakken bijvoorbeeld zijn dit niet. De aluminium coating en het plastic zijn niet te scheiden.

VANG & NIFTAR

Hulpmiddelen zijn afspraken als VANG (Van Afval Naar Grondstof). Producenten zijn hierbij zelf verantwoordelijk voor het terugwinnen van afval. We zien dit bij batterijen, elektronische apparatuur, autobanden en autowrakken.

Een tweede systeem is DIFTAR (verschillende heffingen per soort afval). Dit laatste heeft er wel eens toe geleid dat – indien moest worden afgerekend per bak – het afval zeer strak werd aangestampt om nog maar een weekje door te kunnen.

Ten aanzien van DIFTAR verwacht de brancheorganisatie veel in het aanbieden van een keuzemogelijkheid met financiële prikkel. Wanneer je afval scheidt hoef je niet te betalen, lever je alles of veel aan als restafval dan betaal je wel. Daarbij helpt het wanneer goede service wordt geboden en de manier waarop het afval door de huishoudens moet worden gescheiden eenvoudig en duidelijk is.

Afval van flats en bedrijven

Een probleem vormt de hoogbouw. In een flat is het lastig om al die verschillende bakken kwijt te kunnen. De collectieve inzameling per flatgebouw leidt er toe dat het storten anoniem is. Neemt men het niet zo nauw met de scheiding dan zijn sancties niet op te leggen want de dader is onbekend.

Verder vormt het huishoudelijk afval van bedrijven een probleem. Dit wordt niet door RMN opgehaald en verdwijnt dus via andere verwerkers als restafval. Het inzamelen van industrieel afval (overigens geen RMN taak) is wel goed geregeld. Kort en goed, met DIFTAR verwacht men dat betrekkelijk eenvoudig en snel de hoeveelheid restafval kan worden teruggebracht naar 75 kilo per persoon. Om tot 0 te komen zal de nascheiding verder moeten ontwikkeld. Hoogbouw en inzameling van huishoudelijk bedrijfsaval vragen aandacht.

Mythes

Ten slotte, nog een paar hardnekkige mythes over afval:

• Afval scheiden heeft geen zin, alles komt uiteindelijk op een grote hoop terecht.

Onjuist, maar soms is het wel zo dat slechte afvalscheiding roet in het eten gooit. Bijvoorbeeld: GFT met teveel plastic kan niet tot compost worden verwerkt en de partij moet dan worden verbrand.

• Afval scheiden kost meer geld dan het oplevert.

Onjuist, afval verbranden kost geld, ingezameld papier, textiel, glas en metaal leveren geld op. De verwerking van GFT is niet kostendekkend maar goedkoper dan verbranden. Plastic inzamelen is kostendekkend door vergoeding van de producenten. Bij een hogere olieprijs wordt het eerder lonend. Recycling is echter nooit waardeloos. Er wordt altijd milieuwinst geboekt.

Voor nadere informatie kunt u terecht op de website van RMN: www.rmn.nl

 

 

 

Tim de Wolf raadslid 035 - 602 67 61 Raadslid Aandachtsgebieden: Natuur en Milieu - Bestuurlijke taken - Kunst en Cultuur - Verkeer en Vervoer  Stuur een e-mail

Laat een reactie achter

Nieuwsoverzicht